Sinds 2017 ben ik lid van de Tweede Kamer. Dat was trouwens niet iets waar ik als kind al van droomde.  Als kleine Dennis deed ik hard mijn best op school en was ik vooral bezig met het doorlopen van de mavo tot en met de universiteit.

Door deze ervaringen heb ik geleerd dat wanneer je dingen voor elkaar wil krijgen, je daar hard voor moet werken. Maar ook dat je daarvoor kansen moet krijgen, en een steuntje in de rug wanneer dat even nodig is.

Die ervaringen gunde ik anderen ook, maar dan inclusief alles wat eraan te verbeteren viel. Daarom ben ik mij gaan inzetten bij verschillende vakbonden. Om niet alleen te strijden voor goed onderwijs, maar ook voor een goede baan en inkomen voor jongeren.

Bij de vakbonden kwam ik er ook achter dat ik nog meer wilde doen, maar dan net even anders. Ik ging de politiek in, en de VVD past daarin perfect bij mij. Omdat het gaat over de vrijheid om zelf te kiezen, om alles eruit te halen wat erin zit. Maar ook omdat de partij je niet in de steek laat wanneer het tegenzit.

Als Kamerlid vind ik dat het gaat om meer dan alleen nu en vandaag. En als vader van twee jonge kinderen besef ik dat des te meer. We moeten met de tijd mee blijven gaan. Om te zorgen dat opleidingen aansluiten op de arbeidsmarkt, om ondernemers met nieuwe technieken verder te helpen en om te leren hoe we steeds gezonder oud kunnen worden.

Als je jong bent en de politiek in gaat, hoor je ook vaak: maar wat weet jij nou? Een vraag, die als de vraagsteller hem zo opwerkt misschien moeilijk van een goed antwoord is te voorzien, maar hieronder een poging:

Wat deed ik zoal eerder?
Landelijke Studenten Vakbond (LSVb) / 2009-2010
Eenmaal op de universiteit vond ik al snel dat het beter kon. Onderwijs is allesbepalend. Dat moet dus top zijn. Van de basisschool tot het mbo tot het hoger onderwijs. Ik werd actief in de medezeggenschap en het bestuur van de Landelijke Studenten Vakbond.

FNV Jong / 2011-2013
Maar dan: werk vinden. De economische crisis sloeg hard in. Werk vinden na je opleiding was moeilijk. Het inkomen liep terug en er werd al gesproken over een volgende verloren generatie. Ik besloot mijn generatie een stem te geven daar waar deze het hardst nodig was: op de arbeidsmarkt en bij de vakbond. Ik werd voorzitter van FNV Jong en lid van de Sociaal Economische Raad (SER). Mijn directe motivatie was de discussie over langer doorwerken (’65=’65), waarvan ik vond (en vind!) dat je dan onnodig de rekening doorschuift naar de toekomst.

PGGM, Aanpak Jeugdwerkloosheid, Start Foundation / 2013-2017
Na twee jaar liep mijn termijn bij FNV af en wilde ik twee grote thema’s niet loslaten. Pensioen en jeugdwerkloosheid. Ik ging aan de slag voor de Aanpak Jeugdwerkloosheid en pensioenuitvoerder PGGM, waar ik verantwoordelijk werd voor de Maatschappelijke Agenda, op de afdeling Duurzaamheid. Toen ik stopte bij de Aanpak Jeugdwerkloosheid ben ik aan de slag gegaan bij de maatschappelijke investeerder Start Foundation, om bij te dragen aan kansen voor mensen die soms wat extra aandacht nodig hebben op de arbeidsmarkt.